Κάθε τόπος και η πίτα του, κάθε σπίτι και η χλαού του. Όπου χλαού ο πλάστης και άμα δεν ξέρεις να τρώς, σίγουρα ξέρεις να τις τρως!
Τα άγρια χόρτα πρωτοεμφανίζονται γύρω στον Οκτώβρη με Νοέμβρη, σε γη που έχει χρόνια να καλλιεργηθεί. Κάποτε τα έτρωγαν τα γαϊδούρια και τα κατσίκια μόνο, τώρα είναι γκουρμέ και τα χρυσοπληρώνουμε στο Χ μουράτο ρεστωράν.
Αρχές Γενάρη και εφόσον έχει βρέξει καλά, σκάνε μύτη οι ζοχοί, τα λάπατα, οι καυκαλήθρες, τα μυρώνια, οι λαψάνες, τα περδικοπατήματα, τα αλιβάρβαρα, τα αγριομάρουλα. Επίσης οι τσουκνίδες που είναι ίσως το θρεπτικότερο χόρτο από όλα τα παραπάνω.
Τελευταία στη σειρά τα ραδίκια παντός είδους, Μικρά, μεγάλα, πλατύφυλλα, χνουδάτα...γεμίζει ο τόπος, το ταψί και η κατσαρόλα μας.
Υλικά για το φύλλο
1 κιλό αλεύρι
2 ποτήρια νερό
1 κουταλάκι του γλυκού αλάτι
1 μικρό φλυτζανάκι του καφέ ξύδι (ή ρακί)
1 φλυτζανάκι του καφέ ελαιόλαδο
Υλικά για την γέμιση
- 1 κιλό τρυφερά άγρια χόρτα
- 1 μάτσο κρεμμυδάκια πράσινα (3-4 χοντρές ρίζες δηλαδή)
- μισό ματσάκι άνιθο
- ½ κιλό φέτα ή μισή φέτα-μισό ανθότυρο ή ότι άλλο άσπρο τυράκι μας αρέσει κατά προτίμιση κατσικίσιο
- αλάτι – πιπέρι
Επί το έργον...
Πρώτα ετοιμάζεις το φύλλο.
Σε βαθειά λεκάνη βάζεις τα ¾ του αλευριού, κάνεις μια λακούβα και στη μέση ρίχνεις το νερό, το αλάτι και το ξύδι.
Ζυμώνεις να ενωθούν τα υλικά, αφαιρείς τα ζυμάρια από τα χέρια σου και ρίχνεις το λάδι αφού πρώτα λαδώσεις και τα χέρια σου. Με αυτόν τον τρόπο ζυμώνεις πολύ καλύτερα χωρίς να κολλά το ζυμάρι. Ζυμώνεις μέχρι να γίνει μια ζύμη εύπλαστη και αφράτη. Αν βγαίνει σφικτή ρίχνεις ελάχιστο κάθε φορά νερό. Αν κολλά στα χέρια προσθέτεις λίγο αλεύρι.
Χωρίζεις το ζυμάρι σε δύο μακριά μπαστούνια και το κάθε μπαστούνι το κόβεις με ένα μαχαίρι σε 12 ίσια κομμάτια.
Παίρνεις ένα ένα κομμάτι και το ανοίγεις με την βοήθεια αλευριού και την χλαού (πλάστη) σε μέγεθος πιάτου φρούτου (!). Το τοποθετείς σε λαδωμένο πιατάκι και βουτυρώνεις την επιφάνεια του. Συνεχίζεις με το επόμενο κομμάτι, το βάζεις πάνω από αυτό που έχεις στο πιατάκι και βουτυρώνεις την επιφάνεια του. Συνεχίζεις μέχρι να γίνει μια εξάδα. Συνολικά, φτιάχνεις 4 εξάδες. Κάθε εξάδα σκεπάζεται με πλαστική μεμβράνη και τοποθετείται στο ψυγείο να κρυώσει καλά.
Δε ξεχνώ...
Λαδώνεις την επιφάνεια του πιάτου για να μην κολλήσει το φύλλο αλλά, βουτυρώνεις την επιφάνεια κάθε φύλλου για να κολλήσουν μεταξύ τους. Μόνο την επιφάνεια του τελευταίου φύλλου κάθε 6άδας την λαδώνεις.
Άμε στη γέμιση τώρα....
Καθαρίζεις, πλένεις σχολαστικά (ιδανικά στην μια γούρνα του νεροχύτη, αφού την ταπώσεις πλένεις τα χόρτα τρία χέρια. Στο τελευταίο χέρι ρίχνεις και λίγο ξύδι για παν ενδεχόμενο. Να ξέρεις, το ξύδι σκοτώνει τα πάντα. Είναι κατά κάποιο τρόπο η χλωρίνη της τροφής μας) Ξεχωριστά πλένεις τα άγρια χόρτα από τα άλλα χορταρικά μας.
Στραγγίζεις και –είναι σημαντικό – ψιλοκόβεις. Αλλιώς σε κάθε δαγκωνιά θα τραβιέται το χόρτο σαν κλωστή.
Βάζεις όλα τις ψιλοκομμένες πρασινάδες σε μεγάλο βαθύ ταψί ή λεκάνη, ρίχνεις μπόλικο αλάτι και τα τρίβεις με τα χέρια σου καλά καλά. Τα αφήνεις λίγο να σταθούν και θα δεις έκπληκτος πόσο νερό θα βγάλουν.
Στραγγίζεις και στίβεις καλά από το νερό, και προσθέτεις και τα υπόλοιπα υλικά της γέμισης.
Επιστρέφεις στο ζυμάρι....
Λαδώνεις την επιφάνεια του τραπεζιού / πάγκου και ανοίγεις την πρώτη εξάδα λίγο μεγαλύτερο από το λαδωμένο μου ταψί . Το τοποθετείς σε αυτό και αφήνεις τις άκρες να εξέχουν. Συνεχίζεις με το δεύτερο και το βάζεις πάνω στο άλλο. Ρίχνεις και στρώνεις την γέμιση.
Ανοίγεις την τρίτη εξάδα τόσο μεγάλη όσο και το ταψί (όχι μεγαλύτερο) και τη τοποθετείς πάνω στη γέμιση. Το ίδιο και με την τέταρτη εξάδα. Γυρνάς το ζυμάρι που εξέχει προς τα πάνω και τυλίγω γύρω γύρω σε κοθόρι. Άντε σε στριφτάρι.
Χαρακώνεις καλά σε κομμάτια σερβιρίσματος, ραντίζεις με νεράκι και ψήνεις στους 180, σε προθερμασμένο φούρνο, στην θέση λίγο πιο κάτω από την μέση, πάνω κάτω για καμμιά ώρα. Μόλις ροδίσει καλά είναι έτοιμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου